بعد دو روز به نت برگشتم.و وبلاگ های دوستان رو می خوندم. و از ته دل می خندیدم.
همه به هم تبریک می گفتم برای اوا امرداد.
حالا چه فرقی ببن اول مرداد با اول امرداد هست؟
در طول مکالمه روز مره چند بارپیش اومده که بگین اول امرداد؟
لطفا اسم بقیه ماه های سال هم به من بگید؟
به جای چنین کارهای فانتزی چقدر تلاش کردید در مورد این مناسبت اطلاع رسانی کنید؟
به چند دوست که اهل نت رفتن نیستند در مورد این روز خبر دادید؟
ایا به خانواده خود گفتید در مورد چنین اتفاقی؟
یا می ترسیدید ابروتون بره؟
نسبت به هدفی که داشتید چقدر ثابت قدم بودید؟
یا چون از بقیه عقب نیفتید تبریکی در وبلاگ هاتون قرار دادید؟
یک کم به محیط اطرافتون دقت کردید؟این جامعه چقدر پذیرا چنین مناسبتی هست؟
وقتی به دو دوست استریت گفتم هر دو یک چیز گفتن:عید کونی ها مبارک
بقیه دوستاه هم حس بی خبر بودن.
اینه وضعیت ما.
دوستان لطفا بیدار شوید.
همه به هم تبریک می گفتم برای اوا امرداد.
حالا چه فرقی ببن اول مرداد با اول امرداد هست؟
در طول مکالمه روز مره چند بارپیش اومده که بگین اول امرداد؟
لطفا اسم بقیه ماه های سال هم به من بگید؟
به جای چنین کارهای فانتزی چقدر تلاش کردید در مورد این مناسبت اطلاع رسانی کنید؟
به چند دوست که اهل نت رفتن نیستند در مورد این روز خبر دادید؟
ایا به خانواده خود گفتید در مورد چنین اتفاقی؟
یا می ترسیدید ابروتون بره؟
نسبت به هدفی که داشتید چقدر ثابت قدم بودید؟
یا چون از بقیه عقب نیفتید تبریکی در وبلاگ هاتون قرار دادید؟
یک کم به محیط اطرافتون دقت کردید؟این جامعه چقدر پذیرا چنین مناسبتی هست؟
وقتی به دو دوست استریت گفتم هر دو یک چیز گفتن:عید کونی ها مبارک
بقیه دوستاه هم حس بی خبر بودن.
اینه وضعیت ما.
دوستان لطفا بیدار شوید.
گرامی سپاس از توجهی که به این موضوع کردی، این روز روز همه ماست و هیچ اسم مشخصی ندارد، هر کس بنا به تفکر و ذهنیات خودش این روز را به نامی می شناسد. مرداد یا امرداد، روز ملی یا غیر ملی با کمک و یاری شما می توانیم امیدوار باشیم این روز روزی باشد برای توجه ویژه نخست از سوی خودمان به هویت جمعی اقلیت های جنسی و بعد فراهم کردن فرصتی برای مطرح کردن گفتگو در باره اقلیت های جنسی در جامعه اکثریت.
پاسخحذفدرباره این موضوع تا جایی که در توان محدود ما می کنجید تلاش شده و به خصوص در خارج از اینترنت حتی به نظر من و تا جایی که اطلاع داریم بیش از اینترنت اطلاع رسانی شده.
در مورد خانواده دست کم من یک نفر که گفتم امروز جشن داریم.
جامعه هیچ وقت پذیرای هیچ چیز نبوده، روزگاری انسان ها وقتی انسانی دیگر را از خارج قبیله خود می دیدند یا فرار می کردند یا او را می کشتند، اگر قرار بود همه منتظر پذیرا بودن جامعه برای چیزی بنشینیم هرگز هیچ اقدامی انجام نمیشد، جامعه پذیرای هیچ چیز نیست ولیمی تواند بشود، برای اینکه جامعه چیزی را پذیرا شود باید حرکت های کرد و کارهای انجام داد تا روزی برسد که یکی از این کارها شکست نخورد و نتیجه مثبتی از آن حاصل شود و در پی آن قدمی برای پذیرا بودن جامعه برداشته شود.
دوست استریت من و شما اگر کاری نکنیم یک میلیون سال دیگر هم که بگذرد همین ذهنیت را خواهد داشت، این من و شما هستیم که می توانیم ذهنیت دیگران را تغییر دهیم، البته چنین کارهایی یک شبه انجام نمی شود.
به وبلاگ من هم اگر وقت کردید سری بزنید در این مورد توضیحات بیشتری نوشتم.