یکی از لذتهای همیشگی من تماشای شوی تلویزیونی Tonight Show با اجرای توانای جی لنو (Jay Leno) مجری مطرح و کمدین برجسته آمریکاییه که هر شب ساعت دوازده و نیم بامداد از شبکه CNBC پخش میشه . حتما یکی از مطالبم رو به این برنامه و برنامه های مشابه اختصاص میدم. اما قصدم از نوشتن این مقدمه این بود که خدمتتون عرض کنم من بسیاری از ایده هام برای دیدن یک فیلم و یا یک سریال رو از این برنامه میگیرم. معمولا مهمانهایی که دعوت میکنند و صحبت هایی که در مورد یک سریال میشه باعث ترغیب من به دیدن اون سریال یا فیلمه. با من باشید تا بیشتر توضیح بدم.
توی یکی از این برنامه ها " کوین کانلی" بازیگر نقش اریک در سریال آنتراژ مهمان برنامه بود. علاوه بر تعریف هایی که از این سریال شد به این نکته هم اشاره کردند که " باراک اوباما " از طرفداران پرو پا قرص این سریاله و همیشه اونو دنبال میکنه و حتی دیداری هم با بازیگرهای سریال داشته و کلی ازشون تعریف کرده.از اونجایی که اوباما از شخصیت های محبوب منه بسیار مشتاق شدم که آنتراژ رو ببینم. و دوستان اجازه بدید این رو خدمتتون عرض کنم که بعد از دیدن چند قسمت از سریال از یک چیز به شدت پشیمون شدم! اینکه چرا زودتر با آنتراژ آشنا نشده بودم!
فصل اول سریال از جولای 2004 شروع شده و فصل هفتم سریال الان در حال پخشه.من موفق شدم تا به اینجا 5 فصل از سریال رو ببینم. تعداد اپیزودهای سریال هم در هر فصل متفاوته از هشت قسمت تا بیست قسمت متغیره وبه نظرم این یکی از نقاط قوت سریال محسوب میشه که خودش رو مقید به ساخت تعداد اپیزود مشخص در هر فصل نکرده و هر چقدر که داستان کشش داشته اونرو ادامه دادند.
یک بازیگر جوان (وینسنت چیس با بازی آدریان گرنیر) تازه به شهرت رسیده ،همراه با دوستان صمیمی خود از دوران کودکی، از محله کویینز نیویورک به لس انجلس اومده و سعی داره با فوت و فن این شغل و زندگی عجیب سلبریتی ها در این شهر خو بگیره ولی در عین حال سعی داره خلق و خوی نیویورکی و خاکی خودش رو هم حفظ کنه و تن به هر نقشی نده! مدیر برنامه های او (آری گولد با بازی جرمی پیون) یک یهودیِ زبان باز با ارتباطات بسیار و اخلاق عجیب و غریب خودش سعی داره وینسنت رو به دروازه های موفقیت برسونه و از این طریق خودش هم نصیبی ببره ولی ناخود آگاه یه ارتباط عاطفی با این بازیگر جوان و دوستان همراهش پیدا میکنه که البته خودش خیلی این رو قبول نداره.
اسم این سریال (آنتراژ- به تعبیری میشه همراهان یا دوستان معنی کرد) اشاره داره به گروه همراه وینسنت که تشکیل شده از دوست صمیمی و دستیار (اریک مورفی با بازی کوین کانلی) که یه جورایی آدم منطقی و عاقل جمعشونه ، برادر (جانی دراما چیس با بازی کوین دیلن) که اون هم بازیگره ولی در سریالهای بی کیفیت و نقشهای دست چندم بازی کرده و حالا به دنبال یه نقش میگرده و تقریبا برادرش خرجشو میده و دوست لوده و پادو ( ترتل با بازی جری فرارا) که شیطون و به شدت به دنبال دخترهاست ولی معمولا با حضور سوپر استاری مثل وینسنت کسی اون رو تحویل نمیگیره و همیشه تو کفه!
تم اصلی این سریال، کمدی و درامه به نحوی که از خل بازیها و حماقتهای شیطنت آمیز این گروه گاهی وقتها حسابی میخندید و در عین حال با موفقیت ها و شکست های وینسنت که یه جورایی موفقیت و شکست گروه دورو ورش هم محسوب میشه خوشحال و ناراحت میشید. گاهی وقتها از دستشون شدیدا حرص میخورین و بعضی وقتها شدیدا با این گروه عجیب همزاد پنداری میکنین. در ضمن این سریال پر از دخترهای زیبا روی لس انجلسیه که همیشه چند تاییشون رو دورو بر وینس خواهید دید و این تذکر هم لازمه بدم که خیلی حجاب اسلامی رو رعایت نمکینن!
ولی برای من این سریال، یعنی شخصیت آری گولد. در چند قسمت اول و شاید کلا در فصول اول به شدت از دستش حرصتون میگیره ولی به مرور زمان بدون اینکه خودتون بغهمید بهش علاقه مند میشین. مخصوصا بازی استثنایی بازیگر توانای این نقش که حتی برای گلدن گلوب هم نامزد شد!
در آخر باید اضافه کنم که این سریال جوایز زیادی رو برده و یا نامزد شده از جمله امی و گلدن گلوب و ...
امیدوارم ببینید و لذت ببرید.
فصل اول سریال از جولای 2004 شروع شده و فصل هفتم سریال الان در حال پخشه.من موفق شدم تا به اینجا 5 فصل از سریال رو ببینم. تعداد اپیزودهای سریال هم در هر فصل متفاوته از هشت قسمت تا بیست قسمت متغیره وبه نظرم این یکی از نقاط قوت سریال محسوب میشه که خودش رو مقید به ساخت تعداد اپیزود مشخص در هر فصل نکرده و هر چقدر که داستان کشش داشته اونرو ادامه دادند.
یک بازیگر جوان (وینسنت چیس با بازی آدریان گرنیر) تازه به شهرت رسیده ،همراه با دوستان صمیمی خود از دوران کودکی، از محله کویینز نیویورک به لس انجلس اومده و سعی داره با فوت و فن این شغل و زندگی عجیب سلبریتی ها در این شهر خو بگیره ولی در عین حال سعی داره خلق و خوی نیویورکی و خاکی خودش رو هم حفظ کنه و تن به هر نقشی نده! مدیر برنامه های او (آری گولد با بازی جرمی پیون) یک یهودیِ زبان باز با ارتباطات بسیار و اخلاق عجیب و غریب خودش سعی داره وینسنت رو به دروازه های موفقیت برسونه و از این طریق خودش هم نصیبی ببره ولی ناخود آگاه یه ارتباط عاطفی با این بازیگر جوان و دوستان همراهش پیدا میکنه که البته خودش خیلی این رو قبول نداره.
اسم این سریال (آنتراژ- به تعبیری میشه همراهان یا دوستان معنی کرد) اشاره داره به گروه همراه وینسنت که تشکیل شده از دوست صمیمی و دستیار (اریک مورفی با بازی کوین کانلی) که یه جورایی آدم منطقی و عاقل جمعشونه ، برادر (جانی دراما چیس با بازی کوین دیلن) که اون هم بازیگره ولی در سریالهای بی کیفیت و نقشهای دست چندم بازی کرده و حالا به دنبال یه نقش میگرده و تقریبا برادرش خرجشو میده و دوست لوده و پادو ( ترتل با بازی جری فرارا) که شیطون و به شدت به دنبال دخترهاست ولی معمولا با حضور سوپر استاری مثل وینسنت کسی اون رو تحویل نمیگیره و همیشه تو کفه!
تم اصلی این سریال، کمدی و درامه به نحوی که از خل بازیها و حماقتهای شیطنت آمیز این گروه گاهی وقتها حسابی میخندید و در عین حال با موفقیت ها و شکست های وینسنت که یه جورایی موفقیت و شکست گروه دورو ورش هم محسوب میشه خوشحال و ناراحت میشید. گاهی وقتها از دستشون شدیدا حرص میخورین و بعضی وقتها شدیدا با این گروه عجیب همزاد پنداری میکنین. در ضمن این سریال پر از دخترهای زیبا روی لس انجلسیه که همیشه چند تاییشون رو دورو بر وینس خواهید دید و این تذکر هم لازمه بدم که خیلی حجاب اسلامی رو رعایت نمکینن!
ولی برای من این سریال، یعنی شخصیت آری گولد. در چند قسمت اول و شاید کلا در فصول اول به شدت از دستش حرصتون میگیره ولی به مرور زمان بدون اینکه خودتون بغهمید بهش علاقه مند میشین. مخصوصا بازی استثنایی بازیگر توانای این نقش که حتی برای گلدن گلوب هم نامزد شد!
در آخر باید اضافه کنم که این سریال جوایز زیادی رو برده و یا نامزد شده از جمله امی و گلدن گلوب و ...
امیدوارم ببینید و لذت ببرید.